November. Ein knáur fani.  Hann máar burtur av ljósinum, inntil næstan einki er eftir. Etur av trøunum, inntil hvørt blað er fallið. Hann leggur seg á landsins rangastrúpan við síni planeteru vekt og tykist at spyrja, háandi: “Hvat siga tit so?”  Í dag er luftin klár. Norðanvindurin krystalliserar regnið til flykrur, sum balla Føroyar við einum familierum… Continued